زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

ابوولید عبدالملک بن عبدالرحیم حارثی





ابوولید عبدالملک بن عبدالرحیم حارثی، یکی از شاعران عراق در قرن سوم قمری بود که به عقیده برخی قصیده لامیه از اوست. او سرانجام به سال ۲۲۵ ق درگذشت.


۱ - معرفی اجمالی



ابوولید، عبدالملک بن عبدالرحیم حارثی، از بنی‌حارث (تیره‌ای از مذحج) بود و وی در ایام جوانی عازم بغداد شد. عبدالملک، شاعری نوآور بود و اشعار او به شعر اعراب بدوی شباهت داشت. عده‌ای، اشعار او را به شعرای دیگر نسبت داده‌اند. بزرگان ادب همچون: «ابن طباطبا»، «ابوبکر صولی»، «ابن الاعرابی» و «مرزوقی» بر این مدعایند که قصیده لامیه از حارثی است و به خطابه «سمؤال» منسوب است. هارون الرشید بر وی خشم گرفت و او را زندانی کرد. از آن جا که دیگر از او خبری به دست نیامد؛ منابع گفته‌اند که وی پس از سال ۲۲۵ ق درگذشت.
[۲] فرّوخ، عمر، تاریخ الادب العربی، ج۲، ص۲۰۷-۲۱۲.


۲ - پانویس


 
۱. ابن معتز، ابن المعتز، عبدالله بن معتز، طبقات الشعراء، ص۲۷۵-۲۸۰.    
۲. فرّوخ، عمر، تاریخ الادب العربی، ج۲، ص۲۰۷-۲۱۲.
۳. زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج۴، ص۱۵۹.    


۳ - منبع



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۴۹۴.





آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.